Στην κεραμική υπάρχουν τέσσερις βασικές τεχνικές με τις οποίες μπορεί κάποιος να δημιουργήσει ένα αντικείμενο με πηλό και νερό. Και στις τέσσερις τεχνικές χρησιμοποιούμε τα χέρια μας και συνήθως τη γλυφίδα και την ατσαλίνα. Προαιρετικά χρησιμοποιούμε κάποια επιπλέον εργαλεία -ανάλογα την τεχνική που θα ακολουθήσουμε και το αντικείμενο που θέλουμε να δημιουργήσουμε- όπως εργαλεία μοντελισμού (σκαλιστήρια), πλάστη και μικρό τροχό κ.α.
- Η πρώτη μέθοδος και η πιο δημοφιλής απ’ όλες είναι “μακαρόνι” ή διαφορετικά “κορδόνι” ή “σχοινάκι”. Στην τεχνική αυτή δημιουργούμε συνήθως στρογγυλοποιημένα αντικείμενα όπως κούπες, μπολ, κασπώ κ.α. Πιο συγκεκριμένα, ξεκινάμε τη διαδικασία τοποθετώντας ένα στρογγυλό φύλλο από πηλό ως πάτο στον πάγκο (ή στον τροχό προεραιτικά) και προσθέτουμε περιμετρικά ομοιόμορφες λωρίδες πηλού. Σχηματίζουμε έτσι σιγά σιγά ένα κυλινδρικό σχήμα. Τα κομμάτια πηλού (μακαρόνια) μπορούμε να τα ενώσουμε μεταξύ τους με γλίτσα -για καλύτερο αποτέλεσμα- (ομογενοποιημένο μείγμα πηλού και νερού) ή με νερό. Σε αυτό το σημείο θα βοηθούσε η γλυφίδα για την καλύτερη ένωση των μακαρονιών, η ατσαλίνα για την ομοιομορφία του αντικειμένου (ξύνουμε με αυτή περιμετρικά) και ο τροχός για είναι το αντικείμενο συμμετρικό (βλ. Χρήσιμα εργαλεία για την κεραμική) .
- Η δεύτερη μέθοδος είναι το “τσιμπητό”. Στην συγκεκριμένη τεχνική παίρνουμε μία μάζα πηλού ανάλογα με το αντικείμενο το οποίο θέλουμε να δημιουργήσουμε (μικρή ή μεγάλη) και δημιουργούμε μία σφαίρα. Ξεκινάμε να δημιουργούμε μία τρύπα στη μέση την οποία ανοίγουμε σιγά σιγά προσπαθώντας να κάνουμε μια λακούβα η οποία θα έχει ίδιο πάχος περιμετρικά. Συνήθως η τεχνική αυτή εφαρμόζεται στη δημιουργία μικρού και μεσαίου μεγέθους αντικειμένων. Για παράδειγμα θα πάρουμε μια μικρή μάζα πηλου για να δημιουργήσουμε μία κούπα και μια μεσαία μάζα πηλού για να δημιουργήσουμε ένα μπολ. Αμέσως μετά την ολοκλήρωση της διαδικασία μπορούμε με τη βοήθεια της ατσαλίνας να το κάνουμε πιο ομοιόμορφο.
- Η τρίτη μέθοδος είναι το “φύλλο”. Το φύλλο είναι ότι η ίδια η λέξη μαρτυράει. Δηλαδή ένα φύλλο, μια πλάκα πηλού, η οποία μπορεί να γίνει είτε πετόντας τον πηλό σε ένα σταθερό πλακέ σημείο για να “ανοίξει” (π.χ. πάτωμα, πάγκο) και εκείνο ανοίγει σιγά σιγά, είτε με τη χρήση ενός πλάστη, είτε με τη φιλιέρα. Το τελευταίο είναι ένα επαγγελματικό εργαλείο κεραμικής το οποίο μπορεί να δημιουργήσει φύλλα σε διάφορα μεγέθη και πάχη. Έτσι, μπορούμε να δημιουργήσουμε πολλά φύλλα -ανάλογα το αντικείμενο- να τα ενώσουμε μεταξύ τους και να τελειοποιήσουμε το αντικείμενο με τα εργαλεία που έχουν προαναφερθεί.
- Η τέταρτη και τελευταία μέθοδος είναι το “kurinuki”. Το kurinuki είναι μία ιαπωνική μέθοδος κατασκευής κεραμικών, η οποία θυμίζει το τσιμπητό με τη διαφορά ότι η μάζα μπορεί να έχει οποιοδήποτε σχήμα, στρόγγυλο, τετράγωνο κ.α. και το “άνοιγμα” της τρύπας γίνεται με εργαλεία μοντελισμού (σκαλιστήρια), τα οποία αφαιρούν τον πηλό που βρίσκεται στο κέντρο της μάζας και έτσι σιγά σιγά σχηματίζεται το αντικείμενο.